Umudun, kıyısından geçiyorum,
Sürtünüyorum.Beni fark etmiyor.
Günleri orak ettim.Yılları biçiyorum.
Ayrılığın beni yakar.
Yıllar fark etmiyor.
Uzatıyorum ellerimi, ellerini tutamıyorum.
ZULMÜN ADI AYRILIK,
Biliyorum…

Haberi olmuyor, bu yolcudan kimsenin,
Terkedilmiş kumsallara bırakıyorum.
Tüm kalabalıklığımı,
Dolu kaldırımlardan,
Bir amâ gibi süzülüyorum.
Çözülmez zincirler, kalbimden sarkıyor.
Habersizsin.
Seni ben yaşatıyorum bende.
Oysa, sırsıklam ıslanmışım alevinde.
Gemilerim yanıyor, sönmeyesiye hasretinde,
Anlıyorum.
Martılarımı dalgalar yutmuş.
Halâ umudu, Berilerden ötelere taşıyorum.
Hergün, güneşe çıkartıyorum menekşeleri.
Avare gönlümü, böyle avutuyorum.
ZULMÜN ADI AYRILIK, biliyorum…


Gece şafak gibi, gözlerin, söküyor uykumu.
Sensizlik, bir dağ gibi, çöküyor omuzlarıma.
Eski dikişler sökülüyor.
Kanıyor gönlüm.
Sensizim kara gözlüm,
Her an bu hengamelerdeyim.
Gözlerinde kurduğum dünyaları,
Tek tek yıkıyorum şimdi.
Sensiz tenhalaşıyorum.
Bir medcezir yaşıyorum, hiç yaşamadığım.
Çıplak dallarla nöbetteyim,
Bahara soyunan.
Zulme düşüyor sevdası,
Hasrete uğrayan…
Ve güneşi az eksik baharlarda,
Yorgun zamanlar geçiriyorum.
Umudun bembeyaz ufuklarına,
Kan kırmızı hüzünler serpiştiriyorum.
Keşke yokluğun sabun olsada,
Eritsem gözyaşlarımla.
Çıplak dallar giyinse, bahar olsa da,
Uyanıversem kollarında.
Hani, kan rengi akmasa sular.
Hani, umudu taşısa yusufcuklar.
Kabuslarım,
Bir sabah busesi ile, terk etseler beni.
Ama hayır.Yok, yok olmaz.
Bana düşmez mutluluklar.

Bırak gurbetliğin şamarı,
Yüzümde patlasın.
Ömrüme lavlar püskürten,
Şah damarlar çatlasın.
Sen, bir beni
Bir çiçeği koparılmış dalı
Ve yar’i yakan,
Bir hoşça kal’ı unutma.

Ya gel tamamla, bir umut türküsünü…
Ya da vur üstüme, cehennem sürgüsünü…
Birazdan TAN’ı ağartan, şafak sökecek,
Ve rüzgar bekleyen bulut,
Ve rüzgar bekleyen bulut,
Yağmur dökecek.
Her çağda hasret, ne kurbanlar almıştır.
Ve ZULMÜN ADI, Ve ZULMÜN ADI,
Hep AYRILIK kalmıştır…

4.83/5 Toplam verilen oy : 6