Yolum,
Ömrümün senli bir yıl şehrine düşüyor!
Kaldırımlarında,
Kırık bir kalbin efsanesi dolaşan,
Karanlıklarında,
Karıncaların ayak sesine uyanmış,
Kedilerin gözleri parlayan,
Damarlarımdaysa,
Ateşler geçidi var bugün…
İçimdeki çocuk feryadı susturamıyorum,
Gemilerimi sana akan, şelaleler yıkıyor.
Bütün huzurum,
Ütüsü bozulmamış,
Karlı dağlara kaçıyor…
Hüzzam bir şarkı sokulurken yanıma,
Bir tren sesiyle ırgalanıyor hasretim,
Yine başlıyorum, seni aramaya,
Her adımda,
Yokluğun siniyor sokaklara..
Sonbahar kırıntısı,
Bir hazan düşüyor gözlerime…
Bulutlar, ufuklarımda parçalanıyor.
VE içimde öksüz bir çocuk ağlıyor,
Susturamıyorum…


Halâ yarım bıraktığın,
Bu şehre bakıyor gözlerin.
Her köşede, her bucağındasın.
Ve gördüğün gibi, bu eksik şehirde,
Yalnız bir adam yaşadığını sanıyor.
Ruhunda hüzzam bir şarkı çalıyor.
Hasret altında kalmış, menekşeler soluyor.
Tüm yollar mahsur,
Kaldırımlar suskun.
Yokluğun sinmiş perde perde,
Bu şehir terkettiğin kadar sessiz…




Sabahsız gecelerin,
Şafağında bekletiyorum gözlerini.
Aslım kadar,
Gölgemleştiriyorum seni…
Ve dolu dizgin,
Çağrın geliyor her köşeden.
Bense durmadan,
Gurbetinde dönüyorum aşkın.
Sessiz çığlıklarıma güvercinler konarken,
Bir bağbozumuna dönüşüyorum.
Alem haziranda,ben şubattayım.
Kardelenleşiyorum,
İçim üşümükten donuyor.
Zehir acısı, aşkımın sılasızlığına,
Seni hatırlatan, yusufcuklar konuyor.
Senli bir YAZ’ken eriyen bir buz olup,
Dudağıma fısıltı, yüreğime çığlık koyup,
Takvimleri, gittiğin günde bekletiyorum.
Dönersin diye, gönül şehrimin
Işıklarını yanık;
Kapılarını açık bırakıyorum.
Ve gözlerimi kapatıp,
AŞKIN MAYIN TARLASINDA YÜRÜYORUM…

Hasretin sınırlarını adımlayıp,
Haritasını çıkartıyorum.
En beyaz noktasında tutuyorum ellerini.
Seni düşünmek var ya seni,
Mayın döşeli vadilerin,
Eşiğine sürüklüyor beni.
Hep sonun başlangıcında, kanat çırpıyorum.
Ve yüreğimi,
BİR MAYIN TARLASINDA BIRAKIYORUM…

Arz yükseliyor, gök alçalıyordu.
Yüreğim kalıyordu arasında.
Çiçekler zakkum tadında yaslıydı.
Dinmeyen kana döndüm,
Bir ceylan yarasında.
Anladım, senli O gül bahçesi,
Şimdi sensiz, BİR MAYIN TARLASI.
Hiç kimseler farketmiyor,
Kaç kez ölüp dirildiğimi.
Oysa hasret düşüyor,
Alev alev damarlarıma.
İşte birkez daha dağılıyorum,
Sen ve aşkım,
Geçince aklımdam.

Hadi yık üstüme, dağlarca hasreti.
Ağlat yine kalbimdeki ceylanı.
Yeter ki, hadi çağır beni,
Bir ay ışığı gönder bana,
İşte yürüyeceğim sana.
Hadi koy önüme,
Ser, cehennem çukurlu,
MAYIN TARLANI.

Gözlerimin ufkuna, düşerken hayalin;
Özlemin ekip, hasretin biçiyorum.
Son arzumu sorarken gözlerin,
Söküp kalbimi, avuçlarına bırakıp,
Ölüversem diyorum.
Bir MAYIN TARLASINDAN geçse de aşkın,
Seni çok,
Ama çok seviyorum…

5.00/5 Toplam verilen oy : 5