Örümcek ağına dolanmış ipim,
Zamansız, ayarsız, çekilmiş pimim,
Ateşli hastalık geçirmiş gibi,
Ben bende değilim, karanlık dibim…

Şöyle bir düşündüm, nedir bu halim?
Hadi ben meczupsam, herkes mi alim?
Kimsenin kılıcı keskin değilse,
Hancı mı, yolcu mu, kral mı zalim?

Yanından geçmedim, şerden ıraktım,
Haddimi de bildim, yeni çıraktım,
Ters giden bir şey var, ‘’kaderim’’ dedim,
Çok sorguladım da yarım bıraktım…

Kılıcım kalemdir, talimlik ne ki?
İçim dışım boşsa, alimlik ne ki?
Geçtiğim yollardan aşkı öğrendim,
Bilmem, rastlamadım, zalimlik ne ki?

Hayatla birlikte yordular beni,
Aylarca, yıllarca kırdılar beni,
Etim budum ne ki, değersiz çulum,
Dinlenip dinlenip vurdular beni…

Herkes ayrı hava, nedir bu surat?
Şeytan fısıldadı : ‘’ kendini arat! ’’
Azrail peşime düştüğü zaman,
Son durak ya Dicle olur ya Fırat…

Atına takılsa altından eyer,
Şahı, padişahı kefeni giyer,
Bir varmış, bir yokmuş, sonrası çukur,
Hak var, toprak kabul ederse eğer…

Zulmle âbâd olan, selamsız kalır,
Hatır soran olmaz, kelamsız kalır,
Olmaz olmaz deme, hele düş de gör,
Mazlum er ya da geç öcünü alır…


Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
10-11-12 Mart 2016- Isparta

Meczup : Aklını yitirmiş, deli, sapık.
Şer : Kötü davranış, düşünce, bencillik ve fenalıklar.
Âbâd : Mutlu olmak, rahata kavuşmak.

Şiirin hikayesi : “Dedi ki; sen şairsin elindeki bu taş ne? Dedim ki; şair aşka boyun eğer, zulme değil!…” Cahit Zarifoğlu

2.5/5 Toplam verilen oy :