Uzak oluşun derinden yaraladı beni
Özlemini çeken yüreğime
Ateşi doldu
Alev dalgaları kavuruyor içimi
Her köşesinden yoksulluk yaşanılan
Ülkemde
Sensiz olmak ne zormuş
Dallarda çiçekler çürüdü
Toprağa yapraklar dökülüyor
Olanlara
Çok hüzünlendim
Günlerdir ağlıyorum
Gözyaşı döküyorum
Özlemim büyüdükçe yaram azıyor, ciğerim acıyor

Uzakta oluşun yaktı beni
Ruhuma çetin alevler akıyor
Bilmiyorum kaç gün
Kaç yıl oldu
Mavi göğün altında
Zulüm kol-geziyor
Sensizlik
Bağrımda çavlanlaştı
İçimde bir girdaba döndü
Öğütüyor yüreğimi ezip geçiyor ruhumu
Hangi yarama merhem sürsem kar etmiyor bana

Gül yüzlüm yolunda ölesi canım
Beni öyle hallere koydun ki
Ben seni çıldırasıya özledikçe
Bendeki arzu
Kederim, endişem
Çığ gibi büyüyor
Bir an evvel dön gel bana
İçim kan ağlıyor
Beni kurtar şu çektiğim eziyetten şu sıkan cendereden

Sen öyle uzağımda kaldıkça
Hayat bana zindan
Yaşam bana haram
Dünya bana cehennem
Feryat- figan haykırıyorum
Bülbül güle ben de sana vurgunum, hasretinden eriyorum
Dön gel bir tanem dön gel sabah-akşam yolunu gözlüyorum

Mehmet Çobanoğlu
30.042015
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :