Bu şehir ne zor şehir, bu şehir ne çok barut kokuyor
İnsanları kurşunlanmış
Geceleri dolunaysız, yıldızsız
Kangrene dönüşen gündüzü
Zifiri karanlık
Kaç yıldır bu şehir
Hep ışıksız, lambasız
Savaşın kıyısında evler siyaha bürünmüş
Bahçeleri zambaksız, lavantasız, gülsüz, bülbülsüz kalan
Her sokağında hayat durmuş, tüm caddeleri tanklarla alt, üst edilmiş

Bu şehir ne zor bir şehir bu şehir hep yıkılmış, yakılmış
Bu şehir
Bir avuç küle dönmüş
Aşılmayan acıları ne çok
Paletlerin üzerinde geçtiği
Katledilen çocuklar sayısız
Hepsinin bedeni çırılçıplak hepsinin ölüleri paramparça edilmiş

Bu şehir yara-bere içinde, bu şehirde toprak kan kusuyor
Bu şehirde yaşam engellenmiş
Islak nefesler
Ölümün kollarında
En içli duygular umutsuz
Sabahın masmaviliğini çoktan unutmuşlar
İnkâr edilmeyecek kocaman bir acı gerçek var
Zulüm şehirde! Kürdistan’lı bakışlar tepeden tırnağa yaprak döküyor

Ey şehir ey kadim şehir bu kutsal toprakların uygarlık merkezi olan
Tanklarla, toplarla kuşatılan
Bebekleri
Çocukları
Gençleri katledilen
Acı içinde kalan Diyarbakır
Sen her Kürt’ün yüreğinde sıcak bir sevdasın
Kale, Fatih Paşa, Hasırlı’n darmadağın olmuş olsa bile
Devlet senden can alsa da, Diyarbakırlıları şafak bekliyor Kürdistan’da

Mehmet Çobanoğlu
02.02.2016
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :