Ölülerin gözyaşıdır
Toprağa süzülen
Mevsim kıştır
Çiçekler üşüdü
Turnalar göçtü gitti
Tohumlar boy vermiyor; yaşam aynı hep kötü
Vadiler- dereler kan kokuyor yine aynı zulümdür

Çiğnememiş lokmalar
Firari bakışlar
Üryan bedenler
Dumanlı dağlar
Atlı, katırlı kervanlar
Hepsi tarumar hepsi paramparça
Sancıyan yüreklerde yükselen çığlıktır
Kurşunlanan Roboski’de haller yaman
Oy aman! Yer toz gök duman bu nasıl bir zaman
Etrafa saçıldı otuz dört beden her biri de bir fidan
Oy kimi genç, kimi daha çocuk, tümü de Kürdistanlı

Bir gece yarısı
Karanlığa acı, sızı yüklediler
Mazlumlar yine alev, ateşle yandılar
Yıllardır aynı çile ayni dert içinde kalan Kürt’lere
Ankara’dan gelen, yine kanlı bir fermandır eyvah

Heronlardan irkilip kaçanlar
Kurşunlanıp canlarını yitirenler
Ölümün pençesinde kalan yürekler
Heyhat ne çare eğer düşman kalleşse
Türkiye’ye dünyaya barışı gelir mi? Acaba
İşçinin, emekçinin çilesi, derdi, acısı biter mi bir gün

Yüz binleri ezip geçenler
Ağrı, Dersim de
Kürtleri katledenler
Van, Muş kanla yoğruldu
Halklar bezgin
Halklar mağdur
Yine katliam yine cefadır, mezarlar doldu taştı
Roboski de ağıt var acı var yas var. Oy dünya nerde

Tarihe yazın bu günleri
Tüm baskınları, ölümleri
Doksan yıldır aynı zülüm
Şimdi Tayyip’in güçleri katlediyor, halkları tüm canları
Roboski de kan akıyor! Yine yok ediyorlar biz Kürtleri

Mehmet Çobanoğlu
30.08.2013/ İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :