Aydınlığın düşmanı
Mehtapsız Zifiri gece
Özlediğimiz yıldızlara andolsun ki
Hiç bir güç
Bizi vazgeçiremez güneşten
Her şafak vakti
Ufukta rahmin parçalanacak
Tanyeri ağarmasına
Güneşin doğmasına
Ne zamanın ne gücün
Nede kudretin yetmeyecek
Al pılı-pırtını artık defol git
Bilesin yakında ölümün olacak
Aydınlık yüklü her yarın
Şamar olup yüzünüze inecek
Yıkımına, tükenişine tanık olan
Tüm yüreklere fazlasıyla umut dolacak

Emeğimiz gasp edilen
Sömürü dünyasında
Köylerimizi, evlerimiz yakanlar
Bebeklerimizi, çocuklarımız katledenler
Nice yıllar oldu şeyh, softa,meczuplarla
Halklara boş inançlar dayatan
Feodal ağalar
İşçilere kıyan patronlar
Zulmünüzden
Ne gülebildik
Ne insanca yaşayabildik
Nede zulmün kalesinde huzura kavuşabildik

Üzerinde dört parça topraklarımız olan
Mezopotamya’da
Annelerin zılgıtlarından
Gözyaşlarından başka
Bir şey görmedik
Özgürlüğü, aydınlığı vaad eden
Devrim şiarıyla cepheden cepheye koşan yiğitler
Hep toprak gibi, emek gibi, umut oldular hepimize

Çizilen sınırlara çekilen
Tel örgülerin paramparça oluşu
Paletlerin geçtiği yerlerde
Ezilen çiçeklerin uyanışı
Zaferlerin kutlayışı
Apaydınlık şafak, dünya çocukların gülüşü
Ellerimize doğacak o kızıl güneşi bekliyor bizi

Mehmet Çobanoğlu
18.10.2014
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :