Öncelikleri keşfetmek için ,atılan ilk adımın telaşıydı. Yaşıma veriyordu ,sığ ölümler!...yaşıma!. Kalabalık sokaklarını defin eden ,şehirler gelip gidiyordu!...
Yaşlandım!...otuzuma basmadan.
En az kendimde kaldığım ,dip notlar sarkıttım yüzümün karalamasına...en fazla ,nakaratsız devrik bir cümle kurmanın bulantısı içimde!...Yaşlandım!
Labirentler tuttum ,her biri birbirinden çıkmaz!...penceresiz kelimeler türettim sonra...kapalı kapının ardına ,aynı virğülü diktim!...imla hatalarıyla kestim ,alacakaranlıklarının yolunu...adsız bir eşkiya kaldım ,parmakların kesmesken yolumu!.
Çiğdi ,hatır sormalar...yoktu tadı!.
Düştüklerimi sayıyorum şimdi!...kan varsa ,bozulacak rüya!...dizlerimden dirseklerime tırmanırsa acı ,kalbimi saklayacaktım...özür !...milyon kere özür! kiraz ağacı!.

2.5/5 Toplam verilen oy :