Serüveni bitti ,kitabın!...Virgüller ,kırmızı kadife pencereyi bıraktı!.Sağır ,bir o kadar dilsiz kentler alfabesinde o...tıpkı acılarımıza benzettiğimiz durakta bekliyordu...kana karışan zehrin intikamını soluyordu çekip gitmeliydi ruhlar kirliydi ,azat edilemeyecek kadar. beyninin içinde tasarlanmış insan rolleri ...dışı et ,dışı kemik...içi ziyan. Hayatı hafife alanlardandı ,sonra hayatsız kalanlardan...hiç düş görmedi belki ,göremedi gözlerini bürüdüğünde hırsın ve paranın tanrısı. Koşuyordu sadece arkasına bakmadan ,düşmeden ,kalkmadan...kanayan ,kırılan ,harcanan tek bir gülüşü yoktu ,gülmüyorduki o...gülme yetisini kaybetmiş ,bir insana benziyordu sadece. işaret parmağına hiç takmadı yıllarca baharı ,çiçeği ,dalı...işaret parmağında o yırtıcı kışla yaşadı ,yaşadığını sandı!. Oysa ona ışığı kokla !...diye seslenmiştim boğmadan önce yüreğimi. evlerin ışıkları ,sonra sokak lambalarının ,sonra yıldızların...ışıklar ,gece ölmeden satır aralarında güzeldir!. oysa adı neydi mutluluğun ,zormuydu ,ulaşılmazmı...hiç bir sorumun cevabını öğrenemedim!!...ya bilmiyordu yada cevaplarıda tükenmişti onunla aynı gövdenin içinde ...konuşmuyordu!...o, geçmişime tanıdık ,bana ise sadece bir yabancıydı! ...her şeye rağmen o, benim!!...o! ,yeri dolmayanım!...

2.5/5 Toplam verilen oy :