Masal saati bitmişti,
Yarın dedi!..yarın!..
Sorgulamadım ,içimdeki rutubeti.
Dar ağacındaki gölgeyi ,asmadım...
Kurutmadım İnsanı.
Şiirimden çekip giden gövdelerin ,ayak tırnaklarını sakladım...
İncitmedim.
Küf koktuğumda ,güneşe çıkarttım iliklerimdeki esareti...

Yaralandım..
Yaralarım doğurdu!.
Kabuk bağlamadım...
Kabuğuma çekildim ,gürültüsüz .

Yarına kefil değilim ,dedi o bilge..
Sustu!.
Suskusu ,biriktirdi beni.
Çoğaldı ,çoğaldı! Söğütün çocukları...
Entarilerine bulaşan ,Son-Bahar dallarıyla.

Cam dan güneşin ,pervazında kaldı buğu..
Eylül geldi önce.
Sonrası ,senaristin idam senaryoları...
Yalın ayak ,karınca yuvalarına düşen.

Az ötede ,Zaman kaydı gökden..
Doldu çatılar.
Kör dinledim ,fiğanı açık pencere hikayesini.
Ellerimde ,bilyelerden satır arası çocuklar..
Parmaklarımı kıran.

Kirpiklerimde ,su sancısı..
Gök ,akreplerini arıyor...
Sancı ,aynı zenci dokunuş.
Kuşatılmış bir şehir ,içimde dolanan...
Tırnakları sökülmüş.
Artık Koridorda, güz!..
Işıkları sapanla öldürülmüş.

Yüzümü ,canbazın dirilişi işaretleyecek...

2.5/5 Toplam verilen oy :