Hep karnı aç sırtı çıplak yüreği de yanmış
Hiç hile, hurda bilmeyen insanları sevmiş
Baharı, yazı görmeyen her anı karakış
Sırtında kocaman kamburu olan yoksul kardeş

Yüreğinde alev, ateş gözlerinde de yaş
Yatağı, yorganı soğuk yastığı kara taş
Hep kahır ile vah ile yürekten ah çeken
Daim dürüstsün, masum yiğit yoksul kardeş

Fakiriz yüzüm pek gülmez hiç yaramı deşme
Kader, kısmet, şanstır deyip bu acıları geçme
Han, hamamı olanları sen bir bilene sor
İlahi adalet bu mu? Söyle yoksul kardeş

Ah yoksulluk ah fakirlik erittin halkları
Soyup-çalan kahpe düzen yaktı tüm canları
Hep haykırıp ağlasak mı? Ayaklansak mı biz
Aşımız yok karnımız aç uyan yoksul kardeş

Mehmet Çobanoğlu
12.02.2012
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :