Artık uyumanın zamanı değil, haydi uyan Tatvan’lım
Şafak yırttı seni üzen karanlığı
Artık öyle uzaklara bakma
Bak, güneş düşmüş ellerine
Hele kalk
Saçlarını bir güzelce tara
Aç kollarını sende koş
Yepyeni güne doğru
Bak işte
Kelebekler uçuşuyor
Arılar polen taşıyor
Küçük karıncalar çalışıyor
İşçiler fabrikalara, atölyelere
Köylüler tarlalara, bostanlara koşuyor
Tüm çeteler, patronlar, ağalar yok oluyor
Bize acı çektiren çırılçıplak yoksulluk artık böylece bitiyor

Hele o kirpiklerini kaldır, artık öyle ıslak bakma Tatvan’lım
O sıcak yüreğinle
Yeni güne uyan
Gözlerinden
Sevinç parıldasın
Bak, zaman sabaha ulaştı
Karanlığa, gecelere inat
Güneş gülümsüyor sana
Sende artık
Uzat ellerini
Sarıl aydınlığa
Öp dudağından
Artık
Ülkende köle gibi yaşama
Kopar zelilliğin zincirini
Paramparça et ayağındaki prangaları
Kır zindanların kapılarını, haydi çık tüm sokaklara karış

Gözlerinde kızıl şafak ağarmaya başlayan yiğit Tatvan’lım
Sokaklara konan yasaklar
Zulmün pervasızlığı
Katillerin kahkahaları
Kana doymayan tank paletleri
Şarjörden çıkan mermi sesleri
İz bırakan soğuk ölüm hiç yıldırmasın seni
Doğudan güneş doğdu, artık karanlık tükeniyor
Çırpına dursun Van’a, Tatvan’a, Silvan’a girenler
Elbet çekip gidecekler buradan hepsi, buhran geçiren kurt sürüleri

Artık doğdu doğunun güneşi, ey ateşten gömlek giyen Tatvan’lım
Zafer
Başarı
Zalimlere karşı
Puslu gecelerden direnenlerin
Özgürlük özlemi çekenlerindir
Yaşama kıyan faşist düzenler, ezenler halklara hesap verecekler

Mehmet Çobanoğlu
17.11.2015
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :