Bir toprak yumrusunda
Yaşam sevdasıyla
Kök salıp yeşeren tohum
Ne fırtınalar kopuyor şu yüreğimde
Ruhumun derinliklerine doğru in de sar beni

Mevsim çok soğuk
Bir karakıştır şimdi
Kayıp ettiğim
Baharın yasıdır
Henüz bende bitmeyen
Yüreğime lapa lapa kar yağıyor
Tutunduğum sahillere hırçın dalgalar vuruyor
Martı kanatlarından çözülmeyen buz yığını var yine

Yaşam sevdasıyla
Toprağa düşen tohum
Nice dolambaçlı yollardan geliyorum
Yıllardır Azrail’in ayak sesleri ensemde
Gökyüzünde yıldızlar dökülüyor; zifiri geceler başıma bela
Verme beni ölümün ellerine şu gözlerim baharı görmeden

Baharın hasretidir
Özgürlüğün sevdasıdır
Daim yüreğimde taşıdığım
Yüküme baha-değer biçilmez
Bir kasımpatıya bir laleye bir de sümbüle gönül verdim
Ellerimde nevroz çiçekleriyle Kürdistan’a koşmak istiyorum

Dünyamı saran esaret buzları çözülmeden
Dökülen gözyaşlarımdan çiçekler büyümeden
Karanlığı yırtan kızıl şafaklar yüzüme doğmadan
Batıdan-doğuya doğru özgürlük çığlıkları yükselmeden
Ölüme direnmek bana bir haktır, ey özgürlük tohumu köşe-bucak sar beni

İndiğin yerde
Nemini
Suyunu alan
Rüzgâra-fırtınaya
Şimşeğe yenik düşmeyen
Baharda yeşerip-çimlenip
Boy atımından yapraklarla biçimlenen
Bağrında yaşam, sofralara bereket taşıyan
Hırslı günahlarla emek çalan, halkı soyan
Soysuzların, arsızların boğazına dikil bir ölüm gibi
Ben sende sarı başaklar sevmek, sevdiğim ülkemde al güneşi görmek istiyorum

Mehmet Çobanoğlu
09.01.2013
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :