Ölüm kadar soğuk yüzeyine inat, içi yaşam kadar sıcak olan yorganımı aşıp, vücudumun en hassas bölgesine sinsice sızmayı başaran sivrisineğin kam emici ve sızlatıcı ısırığıyla uyandım. Biri kapalı diğeri hafif açık gözümle saati yokladığım da akreple yelkovanı uygunsuz bir vaziyette yakaladım. Gecenin dörtte üçü yarılanmış olacak ki köşede ki caminin müezzini saba makamından damarıma damarıma girmeye başlamıştı. Bir an annemin öldüğünü ve hayatta yapayalnız kaldığımı hissettim. Düşlemesi bile acı veren bu sinsi kabusu yanık sesiyle aklıma sokmayı başaran genç müezzine iki çift lafım olacak sabah günaydın lakırdısı yaptıktan sonra. İçten soracağım ona ; Neden ben ? Ya da neden sen ? Kim için buradasın ya da ben niye buradayım ? Cevaplarını bilmediğim onlarca soruyla boğuşurken, bir yandan da uyandığımdan beri kaşıdığım ve elime gelen ıslaklıkla kanattığımı anladığım sivrisinek ısırığının artık önümüzdeki dört gün en yakın dostum olacağı ve onunla sadece gece dertleşeceğim anları geçirdim gözümün önünden. İyileşmesin diye arada tuz basarım dostuma ya da limon damlatırım; yara hep taze kalsın ki olur da acıyla dost olma şerefine erişebilirim. Hiç olmazsa şu yalan ve sahte dünya da iz bırakan şeyler görür bedenimi yıkayan imam ...

5.00/5 Toplam verilen oy : 1