Hayat oyunu ve biz. Bazen bir şarkıya eşlik etmek, bazen bir film izleyip etkisinde kalmak, hayatı anlık da olsa durdurmamıza yarıyor. İnsan, çok bencil oluyor duygularını anlatmakta. Yanmaktan korkuyor düşünceler, ölmekten. Yalan, sahte, boş vaatlere ne güzelde kanıyor gönül. Bu kadar basit mi herşey ? Dünyada yapmamız gereken neler var ? Ya da yapmamamız gereken ? Sorgulamıyoruz birşeylerin nedenini, neden ? Siz de hüzünleniyor musunuz akşam hava kararınca ? Şu gençlik yıllarında basitliği özlüyorum. Basit yaşamayı; kargaşadan uzak, gürültüsüz, maddesiz, yoğun olmayan bunaltmayan sisli düşüncelerden uzak olmayı özlüyorum.Upuzun badiyelerde tek başına kalmışlığın korkusu sararken içimi; anlıyorum ki çare gelmez elden. Kaplar eninde sonunda içini hüzün. Evet, hüzün. Uzaklara ait olup yakınlara hapsolmaktır; hüzün ... Mana aramak çok zor geliyor insana.. Kimseye ihtiyaç duymadan, özgürce yaşamaktır mana. Peki manasızlğın; manası ? Göz ardı edilemeyecek gerçeklerden korkmak mıdır yenilgi ?Karışımlaşmış düşüncelere ev sahipliği yaparken zihnim, kalbim başka unsurlarda mesken arar. Neden yetemiyorum kendime? Çok mu geliyor yaşananlar insana ? Ahh, keşke beni vursalar bir kuş yerine demiş ya şair. Keşke kuş olsak da vurulsak. Acıyı öylemi anlıyoruz ? Kaybedince mi imgelerimizi ?Hem uzun hem kısa Hem iyi hem kötüHem güzel hem çirkinHem gizli hem aşikarHepsinden biraz istiyorum ...

2.5/5 Toplam verilen oy :