Kır, pası sinmiş zamana
İçime acı akıtan
Ellerimde ki küflü kelepçeyi kır

Çöz ilmekleri
Boynumu saran
Şu yağlı urganından kurtar beni

Prangam
Ranzama bağlı
Hücrem zifiri karanlık
Gecem kızıl kıyamet, kan kusuyorum hep
Sönmemiş bir volkan gibi yanıyor yüreğim, ciğerim

Her biri sanki bir liman dalgası
Üzerime coşarak gelen zindan duvarlarına
Çocukluğumu, özgürlüğümü mıhladılar benim
Kaybolmayan nice umutlarım birde düzene isyanım var

Seni bilmez miyim seni
Halkların, emekçilerin
Düşmanı
Adaleti, yasası, kanunları
Çürümüş
Okul değil hep cezaevi yaptıran
Öğretmen değil gardiyan yetiştiren
Patronlara- ağalara hizmetkâr olan bozuk sistem
Anamın kucağından aldın beni koydun zindanlara
Seni bilmez miyim seni Maraş’ın, Uludere’nin katili

Gardiyanların
Şerefsizlerin homurtusu
Kahpe düzenin, kini, öfkesi
Uçkuruna düşkün itlerin hırıltısı
Pozantı cezaevinde ki ırz düşmanları
Eğer bu zindanlardan kurtulursam ben
Yine bir gün korkusuzca topunuzu taş tutacağım

Mehmet Çobanoğlu
08.03.2012
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :