Yüce başlı karlı dağlar yüreğime acı doldu,
Yel estikçe rüzgâr vurdu beni bu hallere koydu;
Al güllerimi yoldular, beni dertlere saldılar…
Hep ah û zar ağlıyorum gözlerimin feri soldu.

Çoktan sevincim tükendi, hep dövünüp ağlıyorum,
Sayısızca dertlerim var, günden güne eriyorum,
Ömrüm bir çile çeşmesi, her anım bir dert deryası!
Gamlanan kederli gönlüm çıktım yola gidiyorum.

Acı yüklü dertli gönlüm, uzanıp giden tüm yollar,
Sırtıma yükümü aldım, sinmemde gözyaşım çağlar,
Yüreğimde çok özlem var anılarda tüm dostlarım
Halım- ahvalim böyledir, geçit verin yüce dağlar.

Yola çıktım gidiyorum, gönül durma kalk gidelim;
Henüz dünyadan göçmeden tüm dertlerimi saralım,
Ne dalım var nede bağım Çobanoğlu çok derdim var
Ben kardeşlerime kurban, dostlara da can diyelim.

Uzak düştüm böyle oldum, yüreğime bir taş koydum,
Felekle hiç işim yoktur; acılara çoktan doydum,
Benim korkum ölüm değil! Unutulup gidilmemdir
Gönül bağrım yaralıdır, hep yanıp ateşe döndüm.

Mehmet Çobanoğlu
13.01.2013
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :