Ölümün kıyısında
Namluya
Mermiler sürüldü
Yaşama kızıl kan taştı
Bir servi boylu daha yıkıldı
Yine yaz bahar döndü hazana

Ölüm pusuda
Kan kusuyor
Yüreğinde aşkı
Zulasında umut
Bağrında özgürlük saklı
Avucunda toprak bedeninde mermi
Bir yiğit yere yığılmış öylece bekliyor

Ölüm sinsi
Düşman kalleş
Barışa özgürlüğe susayan
Yüreği seven yiğit öylece kalakalmış

Ölüm arsız
İtler densiz
Öldüren acımasız
Bir kavgadır süren
"Ya özgürlük ya ölüm" diyen
Bir yiğit yerde yatıyor cansız
Bedel vermiş o ama değil şerefsiz

Ölüm dinlemez
Al gül kızıl gül
Can dememiş genç dememiş
Nazlısını özleyen yiğidi almış.

Mehmet Çobanoğlu
28. 08. 2012
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :