Gün oldu
İliklerime kadar
İşleyen ayazı
Zemheri’de
Çarıklarımı ite kaptırdığım
Günleri gördüm
Yaz ortasında güneşe
Karşı
Ağzımda yılanbaşı
Ezerek
Kanını emdiğim günleri yaşadım
Çünkü ben tutsak Kürdistan çocuğuyum

Gözyaşları dinmeyen
Her dem dudaklarından
Acı dolu ezgiler
Ninniler dökülen
Annemin ellerinde
Elek görmemiş
Höllükte büyüdüm
Rengârenk beşik nedir
Bilmem
Kahır dolu günlerden başka
Çünkü ben tutsak Kürdistan çocuğuyum

Ben kivi, muz nedir bilmem
Işkın, çiriş, yemlik
Isırgandan başka
Fırını tandır
Yakacağı tezek
Ekmeği arpadan olan
Bir köyden doğdum
İt, kurt, çakal sürüsü
Jandarmalardan başka
Bir şey tanımam
Çünkü ben tutsak Kürdistan çocuğuyum

Kağızman ilçem
Şaban köyüm
Şimdi dağlarda çınlıyor
Çığlıklar
Geçse de yaşam
Ömrüm
İçimde ki tek cevher isyan
Niteliksiz egemenlerden
Yılandan çıyandan eşkıyadan korkmam
Çünkü ben tutsak Kürdistan çocuğuyum

Mehmet Çobanoğlu
02.12.2012
İstanbul

1.00/5 Toplam verilen oy : 1