Tutunacak dalım kalmadı,
Acılar koyunda,
Vurgun yiyen
Halklardan başka hiçbir kimsem,

Mıh olup
Yüreğime saplan
Kırık umutlarım…
Kör vicdanların hışmına uğrayan
Mert ellerde yeşerdi,
Tüm kancıklara rağmen,
Asi duruşum çoktan kızıl güneşe sökün etti.

Cennet, huriler…
Umurumda değil bile,
İbadet yapılan mabetlerde…
Yıllardır fütursuzca emeğimi harcadılar
Peki, sormazlar mı size “Bu adalet mı, hukuk mu?”

Çıkar dünyasıdır,
Kimi bir canavar,
Kimi bir azılı eşkıya olmuş,
Kabaran öfkem,
Tutuşan yüreğim…
Bari siz söyleyin,
Çalınan emek bunca katliam neyin nesi?

İdamım için,
Darağacına
Devlet menşeli
Yağlı bir urgan asılı,
Asla, baş eğmeyeceğim size
Elbet tarih bu direniş destanımı yazacak,
Hak arayan isyancıların yoldaşıyım çünkü.

Mil yatağında çıktı;
Artık yumuşak başlılık
Uysallık kalmadı,
Ezen dişler paramparça şimdi,
Öğütülmeyecek bereket dolu tohum,
Ezilmeyecek güneşe koşan her bir sarı başak.

Acılar nehri olduk aktıkça artık,
Daha da büyüdük,
Büyüdükçe okyanus olduk,
Şimdi yakıcılığın sökmez bize,
Bilesin ey soysuz.
Ebediyen karanlığa gömeceğiz seni,
O gün her bozuk düzen yıkılmış olup
Güçlü halk devrimi kurulmuş, özgürlük oluşacak.

Mehmet Çobanoğlu
16.01.2014
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :