Bir rüzgârdır
Kasıp kavuran
Gülleri dalından ayıran
Ocakları söndürüp
Külleri savuran
Her yeri diyarı cehenneme çeviren

Bir rüzgârdır
Lodoslama essen
Çevreyi yakan, yıkan
Henüz umutların
Tükenmediği anlar
Davranışları bozuk
Bir deyyusun hâli sınır ötesi
Sınır berisi, insanların içini karartı

Bir rüzgârdır
Esiyor yedi düvelden
Söğüt, çınar, mazı dallarına
Filizkıran veya bir boran gibi
Maviyi siyaha çeviren duman gibi
Umutları, duyguları kemiren ejderha misali

Bir rüzgâr esti
Arsız, hayâsız
Dağlarda yaraları
Sızlayan
Masum çocukların
Gecenin bitişi
Şafağın başladığı yerde
Feryatları, çığlıkları cihanı sardı
Katırların ayak izleri kan kırmızı, Uludere’de

Bir rüzgârdır
Dadanmış halklara
Eşkıyalar güveniyor
Tanklara, toplara
Elbet bir güneş doğacak
Yaylalara, ovalara, dağlara
Kaçak tütün kokusunun sindiği ellere, diyarlara
Delice gelse tufanlar, tüm umutlar yine yeşerecek.

Mehmet Çobanoğlu
07.10.2013
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :