Ranzama gün işledim
Yakarak tüm geceleri
Diyarbakır zindanından
Güneşe yol bağladım halklara doğsun diye

Darağacı bekler-durur
İlmek ilmek urgana
Ram etmeyecek boynumu
Sevgiyi yüklenerek
Özgürlüğü kuşandım
İsyandayım yine
Bir kez daha şu bozuk düzeni yuhalayarak

Demir kapılar ardında
Mapushanede
Koçyiğitlerin yatağındayım
Geçen her gün adına
Bir çentik kazıyorum
Yanıbaşımda ki küflü duvara
Veryansın ediyorum kahpe düzene bir daha

Homurdanan korkak itler
Kızıl şafak sancılı
Ha söktü ha sökülecek
Şimdi tam zamanı
Yepyeni bir güneş doğuyor yüreklere yeniden

Ey halklara kıyan eşkıyalar
Postallarınızla kirletmeyin
Baştanbaşa her bir yanı bereket dolu
Toprakları size mezar olacak yurdumun

Tüm zindanlara işkencelere
Zulme rağmen
Ölümüne direndim
Yaşam için ben
Korkusuzca seni sevmek şiarımdır özgürlük

Mazı da, Munzur’da, Kandil’de
Çok soğuk sularını içtim
Zemheriyle boğuşup
Vadilerini aştım
Derelerini geçtim
Zindanlarda daha da
Seni öyle çok sevdim ki ölümüne memleketim

Yağmur yağıyor berekettir
Toprak kokusu burnumda
Sesler geliyor kulağıma
Çatırdayan tohumdur
Tüm olumsuzluklara karşın
Umudumu yitirmedim
Yırtılan karanlıktır gün doğuyor bize memleketim

Dağlarımız şanlıdır
Her bir yanı güven mekânı
Süzülüp iner ovalara aslanları
Ellerinde özgürlüğün sancağı barışın bayrağı

Temeli yıkılası zindanlar
Gelmesinler üstüme katiller
Ağalar, beyler, patronlar
Çarkıfelek olsalar ne yazar
Hepsi korksunlar benden
Halk çocuğuyum ben
Uşaklara köle olmam asla yanımda halklar varken

Mehmet Çobanoğlu
14.01.2012
Yıldırım

2.5/5 Toplam verilen oy :