Nefsine sahip olmayan
Zalim o dilin kopsun
Niye emir ferman verip
Mazlumları birer birer öldürtüyorsun
Van’da, Tatvan’ da insan kanı akıyor yine

Günlerdir, yıllardır
Senin zulmündür sürüyor
Ocaklar sönüyor, yürekler yanıyor
Seçimlerde “canım, cicim, kardeşim
Benim Kürdüm, Alevim” diyorsun
İktidar yerleşince
Şirnak, Dersim, Diyarbakır, Uludere’ de
Büyük, küçük demeden Kürtleri vurduruyorsun

Namluya mermi sürdüler
Yitip giden nice zamandır
Ardından kalan acı, kederdir
Yakılan, yıkılan binlerce evdir
Birde tankların ezdiği çocuklardır
Bozkırlarda
Faili meçhullerdir
Sayısız mezarlardır
Ölülerden ne istiyorlar
Kimin eli kimin kulağı kesik
Sendeki o öfke o kin nedir
Sağ kalan Kürtler işkencedir
Şair, yazar, seçilmişler zindanlarda
Mardin’den Kars’a kadar yine Kürtler kan ağlıyor

Niyetin belli, fikrin belli
Taş üstünde taş kalmadı
Kırda, şehirde kan akıyor
İnsanların kimi işkencede kimi mezarda
Her karış toprakta feryat-figandır analar ağlıyor yine

Mazlumlara kıyan
Özgürlükleri kısan
Eğitim dilin yasaklayan
Ey kendinden geçen gafil
Ferman sende, umut Allahtan
Suriyeli Sünnilere ağlayan Kütleri öldürten
Meclisi kurup sonra tüm gerçekler yok sayan efendi
Sana bir tasfiyem var ya Müslüman ol Hucurât süresini oku
Ya hep öyle kal öldürmeye devam et ya bir gün sonun gelecek

Emeğe
Kardeşliğe
Eşitliğe
Herkesin inancına saygılı
Özgür bir dünya kurmaya ant içen insanlar var
Doğrular yıkılmaz; barışı ertelemeye gücün yetmez efendi

Mehmet Çobanoğlu
01.03.2012
İstanbul

4.00/5 Toplam verilen oy : 1