Zifir karanlıktan, karmakarışıklıktan
Darmadağınıklıktan
Kurtar naçiz bedenimi
Gözlerimi yerden
Yüreğimi ateşten
Tenimi küften, pastan
Üzerinde
Yığılıp kaldığım çakıllardan, dikenlerden kurtar beni

Seyretme içinde kaldığım acıyı
Soluk gecelerde
Erişimi
Tükenişimi
Kirlemiş dünyada, evrende
Dur, durmak bilmeyen çığlıklarımı
Üzerim üşüşen yarasalardan, çıyanlardan kurtar beni

Nedir şu utanç duvarı
Bu toz, duman
Nedir şu çirkin duygular
Bu çatırdayan gök kubbe
Nedir şu durmayan öfke
Bu büyüyen kin
Nedir şu şiddet
Bu simsiyah duman
Filizkıran fırtınası ezdi geçti güllerimi
Sabrımı yoklayan borandan, kıştan, acılardan kurtar beni

Kangren sardı yüreğimi
Bağrıma kan damlıyor
Ah
Her yer mitralyöz dolu
Parmaklar tetikte
Ülkede
Dehşet kol geziyor
İnsanlar korku, panik içinde
Güneş zifirden de kara gündüz olmuş gece

Git gide kurudum, sarardım
Daha da
Büyüyor kamburum
Ama unutma her şeye rağmen
Gizlice seni sevdim
Aç yüreğini
Aç kollarını
Bahar ol yeşert beni
Sana hoşça kal demeyeceğim sevdiceğim
Çünkü umudumsun, vakit geçirmeden dertlerden kurtar beni

Mehmet Çobanoğlu
25.03.2015
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :