EL

Acısı taşa değmiş parmak sancısı gibi
Yanağındaki yaşlar Aras’ın suları gibi
Boynu bükük gidiyor yüreği de yaralı
Yaşamı çile dolu öksüz çocuklar gibi

El vurmayın garibe dünyası zindan olmuş
Evi, barkı yıkılmış ocağı çoktan sönmüş
Ona kurban olayım bilmiyor ki ben dostum
Dürmüş bakıyor bana sanki divane olmuş

İlişmeyin mecnuna bağrında dert, hüzün var
Ya sevmiş ya kovulmuş, sayılmaz illeti var
Saçları çok dağılmış yazması yana kaymış
Biride ekmek vermiş içinde lor, soğan var

Sanki derdi yetmemiş düşmüş balçık, çamura
Sırtı da sırılsıklam tutulmuş sel, yağmura
Umarım sen gülesin umutların bitmesin
Yollara düşen bacım dünyada zor günler var.

Sokakta kalanların tükenmiyor çilesi
Soruyorum bizlere oy bu hal neyin nesi
Ama bu niye böyle? Dışlanıyorlar hepsi
Kimi toplum kurbanı, kimi de aşk delisi

Mehmet Çobanoğlu
10.04.2013
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :