Akar giderim Aras gibi, debim dertle dolu
Kara bulutlar sardı beni günüm harap oldu
Yüreğimde acı var gözyaşlarım nehirler gibi
Şu cihanda nice zulümdür, geldi beni buldu

Gözyaşlarım akar sel gibi sanki Aras oldu
Şu uzun geceler bitmiyor, hiç yüzüm gülmüyor
Gayri umutlarım tükendi; yapraklar döküldü
Bütün gül, gülistanlar soldu, gönlüm hara döndü

Daim çağlar, coşar akarım sanki ben Aras’ım
Her anım bir zemheri gibi, kesildi nefesim
Dünyama hüzün-çiğlik doldu payım hep dert, çile
Haz ile umuda sarıldım yürekten yıkıldım

Nice yel gördüm rüzgâr yedim dolandım Aras’ı
Konya’yı, Niğde’yi, Tokat’ı, Ankara ovasını
Her bir güleni dost beledim, dönüp vurdu beni
Hep inim, inim inleyenim akıyor gözyaşım

Gecelerin karanlığıdır Aras’ın suyudur
Hep beni ürperten korkutan toz-dumanlı gündür
Dost arar durdum, bulamadım kendime ağlarım
Menfaattir-çıkardır öldüren, asla güldürmeyen.

Mehmet Çobanoğlu
10.02.2012
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :