Kundaklı bebeği kucağında
Sırtında pabuçsuz, çorapsız
Saçı alabros çocuğuyla
Yıkılan, yakılan
Bombalanan
Kendi köyünden kovulan
Gözleri katran karası gelinin
Zülüfleri, saçları
Densizce, soysuzca askerlerce yolunmuş
Yaşadıkları, unutulmayacak hiçbir zaman

Parçalanmış ayakkabılar içinde
Üşüyen kınalı ayakları morarmış
Etleri de yırtıklarda dışarı taşmış
Boynunda ki poşusu de kan içinde
Canhıraş koşan
Gözyaşları sel gibi taşan
Bir gelin gidiyordu, zirvenin tam doruğunda

Almış olduğu
Dipçik darbeleriyle
Her iki yanağında
Kızıl izler yerleşmiş
Gamzeleri de kan dolu
Aklı ise köyünde, evinde- barkında kalan
Yüreğinden dökülen
Kürtçe bir ağıt yükseliyordu dilinden
Sürüklenerek, götürülen kocasına ağlıyordu hep

Ne dünya
Ne ay ne güneş
Ne de yıldızlar
Olanların farkında
Fermanla gelen kıyamettir
Bu topraklarda
Van’da
Ağrı’da
Siirt’te
Şırnak’ta
Ağlayan anneler, dul gelinler, yetim çocuklar var

Kucağında bebeği
Yüreğinde eksilmeyen dileği
Özlediği gökyüzü maviliğidir
Tek bir sorulana yanıt verdi, Zaloğlu Rüstem edasıyla
İnatla bekleyecekmiş, özgürlük dolu gelecek güzel günleri

Mehmet Çobanoğlu
12.11.2013/İst

2.5/5 Toplam verilen oy :