Emsali olmayan sevgini soğurdum
Bağrımda büyütüyorum
Yaran benim için
Istıraptır, derttir
Mezarım hazır
Ölüm içimde
Senin için ölmeyeceğim
Şafağını, gülünü, goncanı görmeden

Umutluyum halen
Her yer alev, ateş
Köyler yakılmış
Yıkılmış olsa da
Elbet şu kirli savaş bitecek
Istırabın zinciri kırılacak bir gün
Artık hiç çocuklar öldürülmeyecek
Yunulmayacaklar gözyaşlarıyla
O küçücük narin ve taze bedenleriyle

Dost düşman iyi bilsin
Boyun eğmeyeceğim
Eğmeyiz
Ekinler e, Havinlere, Alilere
Çocuklara
Kavlim var benim
Mendil kapmaca oyunu
Oynayacağım onlarla
Koşacağız yıldızlara
Özgürlüğe
Güneşe
Mutluluğun kurşunlanmadığı
Bizi bekleyen aydınlık, sıcak güzel günlere

Namluya sürülen her mermi
Bizden çok can aldı
Ne kedimiz
Ne de kuzumuz kaldı
Biz kadim bir halkız
Özgürlük hakkımız
Karanlığı yırtarak
Dağları mevzi ettik
Korkuları yenerek, hüznü, acıyı çoktan aştık
Vız gelir bize sıkılan mermiler, köhne zindanlar

Nemrut mekânımız, konağımız
Munzur vatanımız
Mazı Dağı evimiz, barkımız
Kandil yatağımız, döşeğimiz
Kocaman mimari olan bir halkız
Nice yiğitler yetiştirdik
Hepsi bizim gururumuz, şanımız
Artık öldürülmeyecek çocuklarımız
Kadınlarımız, yaşlılarımız,
Halkımız
Ey bağrımda büyüttüğüm ülkem
Duyuyor musun beni? Bilmem
Unutmayacağım gözyaşı döken anneleri, kahramanları.

Mehmet Çobanoğlu
06.02.2014
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :