Bu vatanın bağrına her karış toprağına
Her biri demirden bir parça olan
Yüreklere ok gibi saplanan
Dalgaları kıyıları
Döven
Gözyaşlarımızda
Kanayan nehirler gizli
Oysaki ne çok günahsız özlemimiz var
Neden acımız, çığlığımız, öfkemiz duyulmuyor bizim

Nicedir yüreğimizde ne bir sevinç
Nede bir nebze mutluluk var
Kötü haller hiç tükenmiyor
Karanlığa gömülen
Geceler
Zehir zemberek üzerimize süzülüyor
Asırlardır bu vatanın toprağı neden karanlığa doymuyor

Elbet ölmeyi beklemek bir zafiyettir
Ölüm bize keyif vermiyor
Yaşam kadar
Kuzu gibi sessiz kalmak
İnsana yakışmıyor
Çok soysuzlara tanık olduk
Korku
Soysuzluğa eşdeğer sayılır bizde
Ondan, bundan korkmayız
Yüklendik yükümüzü
Şafağa koşarak zamanla yarışıyoruz
Kandil, Munzur, Kato dağları oldu umudumuz, sevdamız

Bu coğrafyada ne çok zulüm ne çok ölüm var
Sırtı çıplak karnı aç
Yiğit halklarla
Lokmamızı paylaştığımız gibi
Acıları
Umutları
Kardeşliği de paylaştık biz
Gelecek güzel günler için
Bu topraklarda
Yaşamı çekilmez hale getirenlere karşı
Canımızı dişimize takıp ateşten gömlek giydik
Bu yüzden durmayacak özgürlüğe kadar olan yolculuğumuz

El çekin bu topraklardan, dünyadan
Umutları, düşleri, barışı yıkmayın
Bitsin
Orta Asya hoyratlığınız
Aydınlığa gönül verenlere kıymayın
Çırçıplak kalsın ruhumuz, sevdamız, gülüşümüz, güneşimiz


Mehmet Çobanoğlu
03.01.2016
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :