Kıvrım kıvrım uzanan ince uzun tüm yollar,
Ben ağlar ben giderim, duysunlar beni canlar;
Her gün bana bir hazan bahar ,yazım kıştır,kar…
Oy bu gün ben yolcuyum, yol verin yüce dağlar.

Ben bir yoksul emekçi, yalnız aşkım, sevgim var,
Dostlarıma can dedim, cananıma aşkım, yar!
Geldi geçti şu ömrüm malım olsa ne yazar?
Gözyaşlarım hep akar, dünya bana oldu har.

Göç eyledim yine ben; bitap kaldım zor bir hal
Deli gönül laf dinle gel bu sene burada kal.
Ya ölürüm ya yaşar ya yıkılır ya çökmem,
Bana son bir imkân ver, gelen bahara beni sal.

Daim şaşkınım, bizar dert yüklendim çağlarım,
Yoksulluk yordu beni, ben çok bana ağlarım;
Yüce dağlar yol vermez, cananım da hiç gülmez
Büktüm boynumu yine yüreğimi dağladım.

Felek sana güvenmem çok kötü günler saydım,
Yüreğim bir kor ateş ben her gün biraz yandım…
Çobanoğlu kül olsa toz dumanla sürünse,
Bu çığlıkları yara, kelamı dosta yazdım.

Mehmet Çobanoğlu
20.07.2012
İst

2.5/5 Toplam verilen oy :