Hep yandım, yıkıldım doğduğumdan beri,
Can evim ateş, köz, alev, feryat yeri,
Nice acılara gark oldum, tükendim,
Benden kalacak birkaç kemik az deri.

Sılam çok uzak bu gurbet yedi beni;
Hep arzuluyorum hep özledim seni,
Hani kavim, kardeş hani sevdiklerim,
Bahar geçti, yaz geçti kışım hep yeni.

Acı, keder, kahırdır başımdan aşan
Bir o yana bir bu yana akıp-coşan
Gurbet ellerde keder, hasret hiç bitmiyor
Kâh gözyaşı kâh derttir, içime taşan

Ah ile vah ile geçti tüm zamanım,
Çaresiz hâldeyim, közden bir harmanım,
Canlara, dostlara kıymet, değer verdim,
Yanan yüreğimden yükseldi dumanım.

Açın bakın bağrına hep dert içinde,
İncitmeyin, yarası var her yerinde,
Çobanoğlu ah ediyor hem ağlıyor,
Hep sevgi, barış, kardeşlik var dilinde.

Mehmet Çobanoğlu
20.01.2014
İstanbul

2.5/5 Toplam verilen oy :