Şafak vaktinin tarifsiz rengine,



Doyum olmaz seyrine,



Seni hüzne garketse de,



Taşır seher vaktine,



Unutursun derdi,kederi.



Kaptırırsın tatlı bir zevke,



Bir hüzün sarhoşluğuna kendini.



Verirsin yüzünü denize,dağa.



Bakarsın tatlı,tatlı ufka.



Ne ekmek parası,ne kargaşa.



Bulursun kendini bambaşka bir dünyada.



Gözlerinde geçmiş zamanların;



Yorgunluğu da olsa.



Üşürdü düşlerin ayazda.



İçini ısıtamadığın anlarda.



Küssen de biraz hayata.



Yine de bir tutam güneş ,



Taşırdın avucunda.



Bir ağaç gibi dimdik durmak;



Yaşamın dik yokuşunda.



Bir başına...



Ama insan yaşamalı elbette.



Her anın rengini,



Her mevsimi de,



Güzelliği de,



Hüznü de,


Yaşadığı gibi.

2.5/5 Toplam verilen oy :