Esirsen bencilliğe,
İstersen hep kendine,
Döner düzen tersine.
Kötülükler yerleşti de,
Muhtacız bir tebessüme
Böyle göz göre göre insanlık nereye.

Doğruluk,dürüstlük
Olmazsa kimseye yar,
Ne gül kalır,ne de bahar,
Çiğdemler,laleler ağlar,
Bağlansan da karalar
Herkes kendi derdine yanar.

Burnunun dikine giderse
Dost sözü dinlemezse,
Gerçeğe meyletmezse
İyiliği sevmezse,
Düşkünse gösterişe
Böyle göz göre göre insanlık nereye.

Hasret kaldık güzelliğe
Çirkinlikler yerleşti de,
Aşık Veysel`in sözünde
Yeşertemedik bir tomurcuk bile.
Böyle göz göre göre insanlık nereye.

Dünya malına tamah sardı,
Büyüklük böyle olur sandı.
Teslim Abdal`ı hiç anlamadı,
Engin olmak nerde kaldı.
Özü hak olandan bir ders almadı.
Haktan özge yar bilmeyen,
Muhittin Abdal şaştı bize.
Böyle göz göre göre insanlık nereye.

Gafil avlandık da yine
Kul Himmet`in adı kaldı.
Etrafı sevgisizlik sardı
Karac`oğlan küskün bize.
Yüreğimiz buruk yine
Böyle göz göre göre insanlık nereye.

Yunus`un sevgisine erişemedik
Mevlana hoşgörüsüne ulaşamadık,
Pir Sultan`ın hakkı kaldı,
Hacı Bektaş ağlar bize.
Yaran olamadık Sefil Selimi`ye
Böyle göz göre göre insanlık nereye.

Değerlerimizi el aldı.
Şahatayi,muhabbetimiz yel aldı,
Savrulduk diziden diziye.
Ağlamak yetmez halimize.
Bir selam çok görülse de,
Hasretiz dostluğa,kardeşliğe.
Böyle göz göre göre insanlık nereye.

5.00/5 Toplam verilen oy : 1