Aşk bir nakarat mıdır,
Her devrimin ardından mırıldanan?
Yoksa nedir söyle ey!
Bu med-cezir, an be an.

AŞKA DAİR

Varsayım

Sen bir ağustos akşamında
Çıkıp gelen dünyama
Kavruk duygularımı serinleten
Uçarı serinlikler sundun bana
Gözlerime nem indiği (çiğ düştüğü) bir anda
Bembeyaz ellerinde(Yedi beyzanda)
Masmavi bir mendille
Vasıl olurken bana
Ey aşk!
Sene büyüksün.
Varlığın gönlümü lalezar eder.

Yoksayım

Ve yine sen!
Bir sonbahar akşamında
Eylül bakışlarını keşke uzatmasaydın
Sararan mısraları rüzgara atmasaydın
Pusulasız, rotasız…
Savurmasaydın,
Sana adadığım müstakbel bir baharı
Kılıçsız ve kalkansız koymasaydın beni ey!
Yıldızlara arkadaş saymasaydın beni ey!
Üryane yüreğimle ben bahara çıkamam
Taşıyamam kalbimi umutsuz ve de aşksız
Bakamam ufuklara vuslatsız ve firaksız
Ey aşk sen ne büyüksün!
Yokluğun bahçemi tarumar eder.


Bu hazin nakaratı hecelemek her gece
Bu sevda türküsünü söylemekse delice
Ölüm/ömür bir nakarattır
En bilinen bilmece.

27 Haziran 1998 /Perşembe

5.00/5 Toplam verilen oy : 1