(Eylem-canlara...)

ne zaman veda etmeye kalksam aşka
Sahra Çölü'ne dönüşür sanki dünya
uyuşur bilincim sonra soyunur
zehir gibi girer koynuma

oysa sesimi karıştırsam rüzgara
dondurduğum gülüşün hafızamdan
ezgiler fısıldar gencecik ve taptaze
geri döner gelir bana

anlatacağım şey
yani denizdeki mavi
tan atışındaki kızıl
güneşteki özgürlük
gökteki gökkuşağı
dağlardaki çiçekler
dayanışmadaki sıcaklık

yani partizandaki azim
namludaki kin
gözlerdeki yangın
dudaklardaki türkü
alanlardaki halay
alınlardaki yıldız

yani bilinçlerdeki bilim
göğüslerdeki onur
düşlerdeki devrim
inançtaki coşku
yürekteki aşk
bedendeki can
özlem
yani sevdan...

yani her sabah türkücan
gözlerinin şafağından
aydınlık akar odama
her sabah sözlerinin ışığında
kapıdan dışarıya adımı attığımda
seslenirim hayata umutla
MERHABA!

Turgay Usanmaz
Helmond, 21 Ekim 2002

(BEŞPARMAK Kültür ve Sanat Dergisi, Ocak-Şubat 2003'den)

4.00/5 Toplam verilen oy : 1