mert korkusuz bakışlarım söndü,
son ateşim kül oldu.
Artık fırtınalara yorgun yüreğim,
saçlarım bembeyaz, savruldum biçare.
Gözlerim yaşlı, sözlerim dertli,
yüreğim hala mert, gönlüm merhametli.

Başım dimdik, namerde boyun eğmedim,
yedi düvel kovdular gitmedim doğru söyledim.
Yavan sözler yalancı gözler aldatamaz beni !
Bu Şehirde doğruluk yandı kül oldu,
artık derdime deva bulamam bu yalan diyarda.

Şimdi alev alev yanan bir çöl gibi sözlerim
belki yabani belki korkusuz belki çaresiz.
Belki Sana gelme vakti ey sonsuzluğun sahibi
artık yeryüzüdür cehennem, göktedir bana derman...

5.00/5 Toplam verilen oy : 1