yalnız ve sessiz geçen günler
hani,
kendi bedenin bile ağır gelir ya bazan
bakarsın amaçsız,donuk bakışlarla
pencereden
neye?
kime?
işte öylesine anlamsızlık dürtüsü sarmışcasına

sokak lambasının ışığında
karanlıktan korkan pervaneler
raksediyormuş gibi görünsede,
komik gelir hareketleri
aslında,
korkuyla ışıktan uzaklaşırsa öleceğini bilmesinin paniğidir
anlamsızca ışığın etrafında dönüşü
oysaki bilirki;
ışık ona hayat veriyor kısacıkda olsa ömrüne
nekadar dönerse yaşam
nefesidir onun başdöndüren dönüşleri

yüreğin daralır sıkılır öf gelir üstüne
kaldırım taşlarında aceleci
tak tak ayak sesleri bazen
geç kalma sıkıntısı yansır ayak seslerine
unutursun bir an kendini
sorasın kendine;
acaba ne cevap verecek sorulan sorulara diye,

birbirilerine miyavlayan kedi sesleri
kimisi öfkeli uzunca,homurdanan kedinin viyaklaması
bir diğerinin istemediğinin naz cilvesi sanki

ileride bunlara öfkelenen can düşmanı
köpeğin öfkeli havlaması
''kesin sesinizi getirtmeyin beni yanınıza''
hırıltı sesi sokağı dolduruyor,

oysa tüm bu karmaşa patırtı
ayak sesleri ıssız ve yalnızmış gibi
görünsede paylaşıyor gece yalnızlığını
durduruyor sessizliği bir nebzede olsa
sükûnet varmış gibi görünen
öyle değil ya,

günün tüm ağır telaşlı debdebesinden
yorgun kaldırım taşları ve sokak
nihayet gecenin dingin kollarına
kendini bırakacağını düşünürken
heyhat,
hayali sükûta ve yanılgıya uğramasıdıt tüm bunlar,

gecenin koynunda,
gökte gözkırpıştıran yıldızlar
dalar tatlı ve hasretle gün uzaklığının muştusuna
yalnız bırakmaz hilâli ay,
bende burdayım dercesine
vargücüyle güneşten aldığı ışıkla
geceyi aydınlatmaya,
tatlı fısıltıları kıpırkıpır ışıltılarındaki
muhteşem gizemek erişebilmek
dinlemek sohbetlerini,

biraz ileride denizdeki yakamozlar
''hey bizde burdayız ey göğü süsleyen ay ve yıldızlar
seyredin sizlerden aldığımız ışıkla
muhteşem raksımızı
yok olsun yüreklerdeki hüzünler
dansımızdan gelen sihirli müzüğn yansımasıyla
sohbetin güzelliğinin hazzını alın''

işte o an insan bu güzelliklerde
bir nefes,cılızda olsa bir ses duymak ister ya
bir dostun sesi cana can katar
sevdalısının dizlerine
başını koyup doyumsuz güzelliği
paylaşmak ister,

yok yok,
hüzün çöker ağır acı sarar yüreği
mahsun bakan gözlerden ılık gözyaşları
karışır hıçkırık seslerine
süzülür gecenin muhteşem güzelliklerine
kollarına koyduğu başı
ağlamak ve üzüntüden yorgun düşer
dizlerini karnına çekerek
büzülmüş bedeni
garip nesi,yalnız ve öksüz dalar yukuya
ve sokak seslerinde kaybolur gider
cismi düşleri vuslata dair ne varsa.

27/10/2010

unutulan şair

5.00/5 Toplam verilen oy : 1