Uzun bir yolculuktayız,
Büyük bir kervan içinde akıp gidiyoruz.Herşey
akıyor, çocukluğumuz, gençliğimiz, yaşlılığımız, dostlarımız, düşmanlarımız.................. İçinde yaşadığımız dünya, nehirler, dağlar, bulutlar, gezegenler, yıldızlar, galaksiler, bütün âlem............ Hiçbir şey durmuyor.................
Yönsüz yolculuk bir savrulmadır,bir kopuş. Bu sonsuz hareket içinde
sahih bir yön edinmek ve oraya yönelmek bu yüzden önemli. Müslümanın
yönü Kâbe'dir,yönelişi orayadır. Ve eğer güç yetirebilirse hayat yolculuğunda yolunu bir kez oraya düşürmelidir.
Aklımız ermeye başladığında farkettiğimiz ilk şeylerden biri sürekli
bir akış hali.Durduramadığımız,asla duruduramayacağımız bir yolculuk
devam edip gidiyor.her şey ayarlanmış,her varlık bir program dahilinde
akıyor,bir şeye,bir yere gidiyor. Ve bizler,bu yolculuk
esnasında kendimizdemiyiz yoksa şuursuzca bağzı
tutkularımızın,hırslarımızın,öfkelerimizin,nefretlerimizin vede
kinlerimizin esareti altındamıyız dönüp bir kendimize bakmalıyız.Bu
nedensizliklerin peşinde sürüklenirrken zaman çubuğunun birde sonuna
geldiğimzde eyvah demenin ne manası varki. Yolculuğumuz'da
birazda kendi bilincimizle avdet etmmiz
gerekmezmi?Yanlışlarımızı,hatalarımızı,kırgınlıklarımız,üzdüklerimizi,hırçınlıklarımızı
hülasa iyi ve hoş olmayan davranışlarımızı bir süzgeçten geçirerek
kendimizi yenilememiz gerekmezmi.Yolculuğumuzu ruhen gönül refah içinde
devam etememiz iyimi kötümüdür sizce. Dönüp bir an
geriye yaptıklarımız hoş olmayan herbir davranışımızdan pişman olmak ne
güzel.Ruh arınmışlığı yürek rahatlığı ne güzel.Yolculuk ozaman bizim
için korkutucu değil bilakis keyif verici olmazmı. Nasıl ki;bir
sayahate
giderken,biletimiz,kimliğimiz,paramız,eşyalarımız,yiyeceklerimiz,kılık
kıyafetlerimiz, konaklayacağımız yer,gideceğimiz yere fertlerine
hazırladığımız ikramlarımız,hediyelerimiz tamammı diye kontrol
ediyoruz.Bu gibi şeyleri titizlikle düşünüp yoruluyoruz beyin
yorgunluğunu yaşaıyoruz.Tamam ise içimiz rahat bir şekilde yolculuğa
çıkıyoruz. Neden ebedi bir yolculuk'da olduğumuzu,bu
kervana dahilliğimizi nasıl unutuyoruz o sona yaklaştığımızı hangi akla
hizmetle aklımıza dahi getirmiyoruz.Ve o yolculukta tüm canlıların var
oluşu mevcutluğunu
unutuyoruz.Sevaplarımızla,günahlarımızla,kusurlarımızla,iyiliklerimizle,zarar
ve ziyanlarımızla yükümüzü taşıyabileceğimizi tasavvur edemeden
yükleniyoruz katbi kat.RABBİM TÜM YOLCULUĞA DAHİL OLANLARA YARDIM ETSİN.KEYİFLİ YOLCULAKLAR OLSUN CÜMLEMİZE.13.03.2011unutulan şair
Nesibe Buyrukçu

2.5/5 Toplam verilen oy :