Çekingendi, belli ki korkuyordu,

Kim bilir kimden niçin kaçıyordu?

Usulca yaklaşarak selam verdim,

Nasıl da nazlı nazlı bakıyordu.



Nazikçe dedim “ nedir bu haliniz!

Korkmayın benden, sanki dertlisiniz."

Bir bakışı vardı ki, anlatılmaz…

Dedim ki ”amma da gizemlisiniz”



Derin bir iç çekti, gözüme baktı.

O an ılık ılık içime aktı.

Dedi ki, “hayırdır siz de kimsiniz?”

Sormaz olaydım, endamıyla yaktı.



Dedim ki, “ adımın ne önemi var?”

Zararım olmaz, Allah'tan korkum var

İnanın amacım yardımcı olmak,

Tarifi yok sözün, sizde bir giz var."



Sustu, ne yapacağını şaşırdı,

Bilmem, aklını nereye aşırdı.

Düşünceliydi, bekledi öylece,

Bakışlarını uzağa kaçırdı.



Saçları uzun, arkadan bağlıydı.

Elbisesi isli pisli, yağlıydı.

Acıdım haline, bir derdi vardı.

Kim bilir belki köylüydü, dağlıydı



Dedim ki, “ yok mu eviniz barkınız?”

Konuşun benimle sanki dargınız.

Susmayın lütfen bir şeyler söyleyin,

Böylece ortaya çıkar farkınız.



Dedi ki “ kimsem yok, günlerdir açım,

Bit düşecek, taranmıyor ki saçım.

Herkes hor görüyor, aşağılıyor,

Yalnızım, kalmadı ki anam, bacım."



Dakikalarca ağladı, üzüldü,

Anlattıkça bir bir dili çözüldü.

“Sokak kadınıyım” derken utandı,

Kara gözlerinden yaşlar süzüldü.



"Götüreyim seni, durma burada.

Yaşamak çok zordur, kalma arada."

Dinlemedi beni, gitti koşarak,

Bende bıraktığı iz, tam şurada!



Öyle masumca bakışı vardı ki,

Ciğerimi öyle derin yaktı ki,

Düşünme sırası bana gelmişti,

Gözümdeki yaş öyle bir aktı ki…







Vecdi Murat SOYDAN

(Yaşanmamış Aşkların Şairi)

27/08/2011-Isparta Saat : 15.00





Not : Yıllardır bu şiiri yazmak istiyordum. Bir türlü zaman bulup da yazamadım. Hep araya başka şeyler girdi.Kendimi sorguladım ve sokak kadınlarını düşündüm. Bir kağıt parçası gibi kullanıldıktan sonra bir köşeye atılan kadınlarımızdı onlar. Hayatın acımasızlığına esir düşmüş, çilekeş kadınlardı onlar. Onları bu hale getiren de biz erkeklerdik, Aman Allah’ım ne yaman bir çelişkiydi bu? Bizi doğuran, besleyip büyüten anamız da sonuçta bir kadın değil miydi? Peki, “ cennet, anaların ayakları altında” değil miydi? Yüce dinimiz kadınlara önem vermemiş miydi? İyi de, bu çelişki de neyin nesiydi? Sorguladım kendimi,,, siz de sorgulayın kendinizi. Bu durumda olan o kadar çok kadınımız var ki? Üstelik yaşları küçük olan nice genç kızlarımız var.

Bu şiirimi ve bu şiirimin hikayesini okuyan, hey sen benim bacım, hey sen benim hemcinsim,,, hey sen benim kardeşim,, hey sen benim ağabeyim, sözüm size,,,, Sizin de eşiniz, ananız, kız kardeşiniz sonuçta bir KADIN.. Ne olur onları hor görmeyelim,, Ne olur onlara güzel davranalım,, Saygı ve sevgi gösterelim,, Kadın anadır,, kadın bacıdır,, kadın yar’dır. Kadın sevgilidir,, Onların da babaları var, anaları var, kardeşleri var,,, kadınımıza değer verelim, çocuklarımızı en iyi şekilde yetiştirelim,, sizden isteğim budur.Şimdi lütfen üzdüğünüz kadınlarınızın, analarınızın, bacılarınızın gönüllerini alın,, lütfen,,,,

2.5/5 Toplam verilen oy :