SEN VARKEN


Sen varken
sevincimi giyinip üzerime
devrimci bir türkü söyleyerek
silerdik ağıtı defterimizden.
Yokluğa çare olmayan yaralım..
El ele kenetlendik mi hele
hava karardımı poyraza
yarının sevdasını bölüşürdük
yarının türküsünü.

Sen varken
yaşam düğümlenirdi.
İnadına hep
acılarda var olurduk.
Ne zaman gözler düğümlense
bakışlarda,
o kadar ağlardık içimize.
Her söz gözyaşlarımıza bulaşırdı.

Sen varken
ne kadar zordu
gökyüzünden yıldızları sökmek.
Yarın korkusunu körletip içimizde
gözlerine dalıp
kendimden uzaklaşırdım.
Zaman yorgunu olurdum.
Çölün suya vurgunu
hasretin aşka.
Sen varken
sen varken içimde bir tanem
başıboş bırakırdık sevişmeleri.

Sen varken avuçlarımda
acılar çatlardı tuttuğumda ellerini.
Yokluğun aymazında
yüreğimde kışlayan
bakışlarındı.
Dertler çocuklarımdı
içimde büyüttüğüm.
Sen varken
bir nehir gibi
kendi yatağımda akardım.
Gurbet bakışlım
ateşe dönüşmemiş
bir kıvılcım çakardım.
En acısı
sen varken
ölüme su yürürdü,
ölüme gurbet sancısı.

Ahmet Canbaba

2.5/5 Toplam verilen oy :