Taşınmayacak yükler yüklüyor omuzlarıma seni sevmek..
Zorlanıyorum seni yüreğimde taşırken..
Belki de bu yüzdendir son günlerde sık sık ağlamam…
;Seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli; diyemiyorum ben..
İzin vermez buna içimdeki sızı..
Güzel olan yanı sensin sevdamın..
Ama sana uzak olan kısmı yaralıyor artık hücrelerimi yavaş yavaş..

Keşke çok daha önce tanımış olsaydım seni..
Keşke adını çok daha önceden öğrenseydim..
Keşke hep seninle geçmiş olsaydı bu ömür….
Keşke bu kadar sensiz olmasaydım şimdi,bu kadar eksik olmasaydın hayatımda..

Kim bilir belki o zaman bu kadar acıtmazdı sensizlik beni..
Seni sensiz yaşamanın sızısına razı oldum şimdi çaresiz..

Bu ilham denilen şeyse ayrılmıyor peşimden bu sıralar…
Attığım her adımda adını getiriyor aklıma..
Bir Ses sadece “yaz” diyor..;Söyleyemediklerini yaz yalnızca..;
Bense ismini bile yazamıyorum çünkü titriyor parmaklarım..
Adın bende saklı kalsın istiyorum belki de…

Elinin bir gün bana uzanacağını bilsem beklerim bir ömür..
Ama bu belirsizlik burkuyor içimi…İncinmekten korkuyorum..
Seni sensiz yaşamayı istemiyorum ben..

Dedim ya seni sevmek güzel,hatta umut veriyor bazen..
Ama ben bıktım artık..
İçimde paslanmaya mahkum platonik sızılar büyütmekten…
“Anlıyor musun?” beni demek isterdim..
“Anlıyorum” cevabını beklemeden..

alıntı

2.5/5 Toplam verilen oy :