Yıllar önce öğrenmiştik okulda,
Kelimeler devrik de olsa,
Her cümlenin sonuna,
Mutlaka konulurdu nokta.
Düşünüyordum da,
Başka nerelere konulurdu bu nokta?
İnsan, öldüğü zaman da
Nokta koymuyor muydu kendi sonuna.
Ya kıyamet koptuğunda alemde,
Noktalanmayacak mıydı her şey dünyada.

Kerem ile Aslı’nın...
Leyla ile Mecnun’un...
Aşklarının sonuna da,
Konulmamış mıydı sanki
Kocaman bir nokta (.)

Şimdi, herhangi bir kitabın
Herhangi bir sayfasındaki
Herhangi bir nokta bana,
Yaşanan gizemli aşkları,
Yaralı yürekleri,
Ve bir türlü kavuşamayan,
Sevenleri hatırlatır.
Bir de,
Gözlerden dökülen...
Nokta misali gözyaşlarını.



Vecdi Murat SOYDAN
01/05/2004-Beylikova

2.5/5 Toplam verilen oy :