Yıllardır bu sözü duyarım. Otobüste, trende, çarşıda, pazarda, sokakta, iş yerinde, düğünde, bayramda, cenazede, piknikte, her yerde sorarlar bana. ‘ Nerelisin?’ Ondan sonra da ‘ Ne iş yaparsın?’ sorusu gelir. Aklım erdiğinden beri bu sorularla karşılaşırım. Ben çocukken de şöyle sorarlardı .’ Sen kimin oğlusun, baban ne iş yapar?’ Hatta sık sık ‘ büyüyünce ne olacaksın?’derlerdi. Bu soruyu kendime de çok sordum. Gerçekten de büyüyünce ne olacaktım? Bir çok meslek vardı ama ben bir türlü ne olacağımı bilemiyordum. Klasik cevaplar vardı da, ben hiçbir zaman bu klasik cevapları vermezdim. Ulan ya olamazsam? Yalancı çıkarsam? Hiç kimseye de cevap vermiyordum. Ama işi garantiye aldıktan sonra, ‘ Asker olacağım.’ demeye başladım. Aklım ermeye başlamıştı ya, her çocuk da büyüyünce askere gidiyordu. Ben de ‘ asker ‘ olacaktım.’ Asker olacağım, düşmanları öldüreceğim.’ demeye başladım. Oyuncak silahım bile vardı. ‘ Aferim, büyü, çakı gibi asker ol.’ derlerdi. Bir de baktım, birden bire ne çabuk da büyümüşüm. Ama büyüyünce iş değişti. Nefret eder hale geldim bu sorulardan. ‘Büyüyünce ne olacaksın? Baban ne iş yapar?’ sorularının yerini ‘ Nerelisin? Ne iş yaparsın? ‘ soruları aldı. Adamlara da denmiyor ki, ‘Ulan ne iş yaparsam yaparım, nereliysem nereliyim? Sana ne?’

Kaba bir hesapla son 30 yıl içinde ortalama olarak her hafta en az bir kişi bu soruyu bana sormuş olsa,hesap ortada. En az 18.720 kez bu soru şahsıma sorulmuş. Olur olmaz yerlerde sorulduğunda, suratım asılıyor, keyfim kaçıyor. Geçen gün doktorla görüşmek için hastanenin bekleme salonunda otururken, yanımızdaki yaşlı bir bey amca ‘ geçmiş olsun’ dileklerini ilettikten sonra, ‘ Hayırdır, hasta kim? Sıkıntı nedir? dedi. Böyle de çok meraklı bir milletiz işte. Kendisine, büyük oğlumun rahatsızlığından dolayı, doktorla konuşmak için beklediğimizi sakin bir şekilde söyledim. Ardından ‘ Nerelisin?’ sorusu geldi. Sanki kan beynime sıçradı. Deli olduğum, hiç cevap vermek istemediğim bir sorudur bu. ‘ Amca, nereliysem nereliyim. Ispartalı da olabilirim, Ankara’lı da olabilirim, başka bir yerden de olabilirim. Nereli olmam çok mu önemli? İnsanız sonuçta. Türkiye’liyim. ‘ dedim. Adamcağız, bu soruyu sorduğuna soracağına pişman oldu. Neden meraklıyız bu kadar. Sıkıntımız erkek üreme organında olsa, herife nasıl derim, bendeki sorun şeyimde.’ diye. Hasta olmasa insan, ne işi olur ki hastanede. Sonra orası kahvehane değil. Tren garı hiç değil. Tren garı dedim de, orda da çok soruyorlar. Ulan iyi ki, bir selam verdik millete. Hemen soruyorlar. ‘ Nerelisin?’ ‘Elinin körüyüm. Sana ne arkadaş? ‘diyesim geliyor. İnsanlara hiçbir zaman ‘ Nerelisin?’ sorusunu sormam. Yunanistan’da da doğsa, oralı da olsa sormam. İnsandır çünkü. Sanki bu soruyu sorunca, ayrımcılık hissiyatına kapılıyorum. Şimdi bu sorunun cevabı da o kadar zor ki. Aslen İstanbul, Üsküdar’lıyız. Ama İstanbul’u bilmem. Ankara’da doğdum büyüdüm. Yıllar önce de,Ankara’dan ayrıldım, Eskişehir’in ilçelerinde görev yaptım. Şimdi ise Isparta’dayım.

Ne demiş büyükler : ‘ Doğduğun yer değil, doyduğun yer.’ Beynelmilel olduk resmen. O kadar yer dolaştık ki eşimle birlikte. Garibim, kendi memleketini unuttu benimle memleket memleket gezmekten. Bir de sormazlar mı, ‘ Eşin nereli?’ diye. Ulan öldürür müsün, sabaha mı bırakırsın? ‘ Yahu kardeşim, sana ne eşimin nereli olduğundan? Türkçe konuşuyor muyuz? Konuşuyoruz. Türk müyüz? Türk’üz. Eeee,, mesele ne? Yani Trakyalı olsa ne yazar, Ardahan’lı olsa ne yazar? İnsanız sonuçta. En çok da çocukların kafası karışıyor. İki oğlum da Eskişehir’de doğdu. Ama’ Ankara’lılar.’ Kız kardeşime sordukları zaman, İstanbul ile nüfus kütüğümüz dışında bir bağımız olmadığı halde, ‘ İstanbul’luyum.’ der. Eşim aslen Çankırı’lı. Ama Ankara’da büyümüş. Annem Ankara’nın başka bir ilçesinden.Bizim ailede herkes farklı yerlerden anlayacağınız. Yaşımı sorun, işimi sorun, ama bana lütfen hiç kimse nereli olduğumu sormasın. Kırarım, dökerim. Kendi kendime sayarım, söverim, huyum batsın.



Vecdi Murat SOYDAN
30 Haziran 2013- Isparta

2.5/5 Toplam verilen oy :