korkuyorum artık... güvenmiyorum. güvenemiyorum.



sevgilere şüphem var. inanmıyorum. inanamıyorum.
hep bir "ya?" var içimde. atamıyorum. yapamıyorum.
bağlanmak istemiyorumu istemiyorum. çünkü istiyorum, sevilmeyi sevmeyi... sarılmayı, güveni, arzuyu...
ben olduğum için sevilmek istiyorum. gerçekten sevilmek.
ama "seviyorum" diyenlere inanamıyorum işte.
bi' bilsem, bi' emin olsam sevildiğimden... tüm hücrelerimle O olacağım. O'nun olacağım...
ne dilerse, ne isterse yapmak üzere...
bi' bilebilsem gidilmeyecek benden bu sefer... ya da gidilse de kalleşçe olmayacak, bi' bilsem... bi' bilsem "beni gerçekten seviyor"u. bi' bilsem yalan değil aşkı.
canımın yangınını söndürebilsem. acısını unutabilsem. tekrar aşka güvenebilsem...
ah bi' bilsem... bi' bilebilsem....
kayboldu içimin aşka sevgisi. yerini korkular aldı. şüpheler.
oysa şimdi yeşertmek istiyorum, aşka sarmaşmak isteyen sarmaşığımı.



kısacası, iki seçeneğim var şimdi, ya izin vereceğim uzansın aşka dalları, sarsın sımsıkı sarmalasın. ya uzadıkça buduyacağım dallarını ki bi' daha kopartılıp, yolunmasın...

Mustafa Hebip

5.00/5 Toplam verilen oy : 1