Kendini acındıramazsın

Aklıma bir kor gibi düşüpte kaçamazsın sonra
Beni böyle bırakamazsın kolu kanadı kırık
Sevgi dediğin şey sakın unutma
Sonunda hep ölümüne yalnızlık

Düşlerimi çalıpta kaçamazsın öyle kolayca
Biriktirdiğim hayallerimi geri ver ne olursun
Ve girme artık her gece rüyalarıma
Artık o sahte yüzünü görüşüm son olsun

Şaşırmış gözlerle bakma bana
Artık karar verdim aşkı gömüyorum
Elveda demek ne kadar kolaymış sana
Bunu şimdi açıkça görebiliyorum

Sende onlardan biriymişsin aslında
Sevgiyi ayaklar altında çiğneyenlerden
Ağlıyorum düştüğü için senin gibiler bahtıma
Sıkıldım artık hep yanlış çıkan sezgilerimden

Döküp gözyaşlarını kendini zorlayarak
Beni kandıracağını mı zannediyorsun hala
Kaldır kafanı bak yağmura anlamaya çalışarak
İşte gökyüzü ağlıyor işte bu asıl ağlama

Üşümüş gibi yaparak kendini acındıramazsın
Sana karşı hiçbir şefkat duygum kalmadı şimdi
Beni bir kibrit çöpü gibi yakıpta atamazsın
Bak ovuşturuyorum kalbinin soğukluğunda kalmış ellerimi

Gidişimde arkama hiç bakmayacağım biliyormusun
İsterse en kötü felaket kopsun üzerinde
Bak nasıl bir anda değiştim görüyormusun
Çünkü vardım senin lanetinin bilincine

Uykularımı böldüm ben geceleri senin için
Şiirler yazdım satır satır aşkı anlatan
Oysa senin şu yalancı sevgin
Tek şeymiş meğerse içimi karartan

Şimdi gidiyorum bir daha dönmemek üzere
Fırtınalar kopacak ben gittikten sonra burda
İyice bak ay ışığındaki loş gecelere
Belki sana beni hatırlatır arada sırada

S.E

2.5/5 Toplam verilen oy :