Şiir Tutkusu

Menü

Karanlık ve Aydınlık

Karanlık gecelerin parlak yıldızları olmayı istemişiz hep..
Belkide onlardan biri sanmışız kendimizi..
Korkmuşuz bilmek istememişiz gerçeği..
Kana bulanmış hayatlarımızla
Geceyi siyah,yıldızı parlak yapan,
Karanlıklar olduğumuzu unutmuşuz!!
Kendileriyle yetinmeyi bilmeyenler,
Köreltmişler,örselemişler bizleri..
Kalpleri körelmiş sanki!
Hiç birşey hissetmemiş,hiç kimseyi arzulamamışlar!
Donuk bakan gözlerden,bomboş bedenlerden ibaret kalmışlar!
Ve en sonunda içinize girmişler!!!
Karanlık,kuşaklarıyla çepeçevre sarmışlar bedenimi
Gözlerimi bağlamışlar,ellerimde kelepçeler..
Rüzgarlar bile kızgınmış savurmuş beni!
Ucunu bilmediğim,sonunu görmediğim,
Adına 'DÜNYA' dediğimiz bataklığa sürüklemiş!
Düşmüşüm,kirlenmişim,kirlenmişiz.!!
Boğazımıza kadar çamura bulanmışız!
Ama yinede bir başımıza değilmişiz
Zaten hep korkmuşuz yalnızlıktan...!
''Bakabileceğimiz en uzak yer gözlerimizin içiymiş!''
Bu yüzden dolu dizgin kaçmışız aynalardan..
Bir ömür medet ummuşuz başka hayatlardan..!
Sırtımızı dayayıp birbirimize,aydınlığı beklemeye koyulmuşuz!
Uyumuşum rüyalar görmüşüm,uyanmak istememişim...
Yeniden başlıyabiliyormuşuz hayatlarımıza!
Pişmanlığa yer kalmamış mutluluktan!!
Özür dilemesini öğrenmişiz!
Coşkuyla ''SENİ SEVİYORUM'' diyebiliyormuşuz!...
Hiç istememiştim uyanmayı,uyanmışım...
Gözlerimde buğu,dudaklarımda tebessüm..
''GÜNAYDIN'' demişim kendi kendime...
Gün artık aydın olsun istemişim!!!...
kemal mert8 şiiri bulunuyor
Paylaşabilirsiniz:
2.5/5 Toplam verilen oy :