Elimde bir beyaz gül,
karşımda Kader,
karanlığa doğru gidiyorum.
Yorgun, yaşanmışların,
ve gitmelerin duraklarına..

Duraksamış,
yıldızların derinliklerinden,
bir saf ışık, küllenmiş,
yüreğimi aydınlatıyor.
Gönlümün asi haykırışı,
sabırsız karanlığın çöküşünde,
duyulduğu zamana gidiyorum...

Ve kor ruhumun suskun acısı,
Uzun çırpınışlar sonun da,
yeniden doğduğu an,
bütün haykırışım duyulur.
Tek amacı acılardan kaçmaktı.
Çünkü ben,
en ümitsiz gecelerimde,
güneşimin yeniden doğmasını,
umutsuz dualarımla istemiştim..

Ey yar Güneşinle gel sonuma,
ve tüm aynalarda sen olsan.
Küllerimin ve hatıralarımın ateşinin,
olmadığı bir yere gel.
Son bir kez Seni istemiştim,
umutsuz dualarımda..

Ve bekliyorum,
sonsuzluğun kapısında,
cennet ve cehennem arasında.
Yalnızlığın boşluğunda bekliyorum.
Sen acımasızı bekliyorum,
ve boş ellerimde nefesin,
yaşam ve ölüm...

5.00/5 Toplam verilen oy : 1