Ali emmi, babadan kalma,
Yıkık dökük kerpiç ev ile,
Bir çift sarı öküzü,
Ölü fiyatına sattı da gitti gurbete.
Ardından Ahmet’ler, Mehmet’ler,
Sıra sıra, dizi dizi,
Askere gider gibi gittiler,
Kimi, bağını, bahçesini sattı,
Kimi, yeni aldığı traktörünü,
Kimi satacak bir şey bulamadı,
Yirmi yıllık karısını boşadı,
Alamanda evlenirim diye…

Alamanya, gurbet…
Gavurun kapısı,
Alamanya uzak..
Ekmek kapısı…
“Anam avradım olsun,
Ben de Alamana gidersem,
Döndüğümde, köyü bile satın alacam.”
Diyordu da başka bir şey demiyordu,
Mıktarın büyük oğlu, Deli İdris.
Altına son model kırmızı bir mersedes,
Yanına sarışın avrat,
Koydu mu gömlek cebine de,
Cigaranın en iyisinden olanını,
İsteyene borç para bile verirdi,
Hele bir gitsindi Alamana,
Bavul bavul para getirecekti tez zamanda,
Gavurun memleketinden,
Onun da hissesine,
Pekala, sarışın bir Alaman düşerdi,
Nikahı da bastı mı,
Tapusunu da alırdı nasıl olsa,
Oturma iznini de hele bir aldı mı,
“Boş ol” deyip, boşayıverirdi köydeki karısını da,
Sekiz yıldır aynı hayalle avunuyordu,
Sonunda rüyası gerçek oldu Deli İdris’in,
Köylüsü Çobanların Memet istek yapmıştı,
Gidecekti Alamana, zengin olacaktı,
Üç aylık turist vizesiydi pasaportundaki,
Soranlara, doğrusu söylenmezdi,
Ne de olsa babası hökümet adamıydı,
“Hökümet çağırdı, iş de verdi.” dedi köylülere,
Allahaısmarladık, kalın sağlıcakla deyip,
Çekip gitti gurbete…

Beş parasızdı,
Nerde görülmüştü böyle züğürt turist?
İsteyemedi köylüsünden ne para ne pul,
Telefon etti babasına,
“Param kalmadı yetiş” diye,
Üç beş hayvan, biraz da arazi sattılar da,
Deli İdris’e aylık gönderir gibi,
Harçlık gönderdiler uzun zaman…

Deli İdris, aç, Deli İdris perişan,
İş yok, aş yok elin gavurunda,
Boğaz tokluğuna, kaçak çalıştı bulduğu işlerde,
Bir sarışın da çıkmıyordu ki karşısına,
Nesli mi tükenmişti Alaman avratların?
Olsundu da ihtiyar olsundu, ona da razıydı,
Kah merdiven yıkadı, kah Mercedes,
“Bir işim olsun, anam avradım olsun,
Alamanı bile satın alırım.” diyordu,
Başka da bir şey demiyordu Deli İdris,
Kaçak, göçek orda burda çalışırken,
Günün birinde ansızın,
Yakalandı bir merdiven boşluğunda,
İzinnamesi yoktu,
Vize tarihi geçeli beş yıl olmuştu,
Ağladı Deli İdris, sızlandı, dövündü,
“Hayallerim yıkıldı.” dedi titrek sesle,
Yabancılar polisine götürdüler Deli İdris’i,
“Ben Mıktarın oğluyum. Bırakın beni.”
“Babam hökümet adamı”
Dediyse de, yalvaran gözlerle,
Çare olmadı derdine hiç kimse,
Sınır dışı edildi sonunda…

Deli İdris de yıkıldı,dünyası da,
Ne kırmızı bir mercedesi,
Ne de sarışın bir avradı oldu,
Köyüne döndü ister istemez,
Ağzını bıçak açmadı uzun zaman,
Sordular “ Neden geldin” diye İdris’e,
Erkekliğe toz konduramazdı,
Ne de olsa babası hökümet adamıydı,
Nefesi kesildi sanki, boğazı düğümlendi,
“Şirket iflas etti. Çıkışımı verdiler “ dedi,
Başka bir şey diyemedi,
İdris bizden biri,
İdris içimizden biri…

Vecdi Murat SOYDAN
23/05/2004-Beylikova/ESKİŞEHİR

2.5/5 Toplam verilen oy :