Yosun tutmuş sandal, bir başına,
mavi denizin sonsuzluğu içinde..
Kim bilir ne arıyor yılardır sessizce?
Kim bilir neler gördü yaşlı yelkenleri.
Kim bilir ne fırtınalar yaşamış,
çürümeye yüz tutmuş bedeni.

Dalgalara karşı savrulur,
rüzgarın amansız uğultusuyla.
Lodos Sallar yosun bağlamış,
Yelken’in direğini gıcırdatarak..
Oysa o da Mutluluğu arıyordu,
ama mutsuzluklardan da kaçmıyor.

Gök mavisi ve sonsuz, zamanın altında.
Alev gibi yanan ateş sarısı güneş üstünde,
ararken yolunu, fırtınalara yenik düşer mi?
Sanki amansız bir savaşa yeltenmiş gibi.
Kim bilir belki sonsuz bir uykuya dalmıştır..

5.00/5 Toplam verilen oy : 1