Bir gece vakti bakarım gökyüzüne
Ay ışığı çarpar bedenime
Bakışları süzülürken tenimde
Konuşurum geceyle…

Derim ona
Neleri örtersin o kapkara bedeninle
Nelere şahitsin o görkemli biçiminle
Kim bilir
Kaç maskeli aşkın, zevki sefasına şahit oldun sen
Kaç aşığın acısına, dua ettin pencerende
Kim bilir kaç beden için ağladın çaresizce
Yedi iklim dört bucak senin eteklerinde…

Peki siyah rengin niye
Niye mor değil
Neden değil pembe
Mutlu musun peki o yerinde
Mutlu olsan çünkü vermezsin yerini gündüze…

Dur derim
Hemen gitme
Beş dakika daha vur Ay ışığını göğsüme
Olmaz böyle
Kaçmak yakışmaz senin heybetine
Yoksa dilin varmıyor mu gördüklerini söylemeye
Haklısın öyle ise…

Tamam derim
Al sırlarını ve çekil köşene
Bırak yerini yeni bir gündüze
Hangi yürek dayanabilir ki bu kadar çirkinliğe…

Zuhal Eraslan

2.5/5 Toplam verilen oy :